Onder de pannen

Bij het bouwen van een woning komt veel kijken. In de Goese wijk Ouverture wordt gewerkt aan het project Luminoso; twaalf vrijstaande energiezuinige huizen. Verslaggever en toekomstige bewoner Jeffrey  Kutterink  schrijft wekelijks over zijn ervaringen. 

De fundamenten zijn nauwelijks gelegd of ik ben het huis al aan het verbouwen. En dat met twee linkerhanden. Het is niet dat ik er van ga dromen, maar de laatste maanden denk ik alleen nog maar in bouwtekeningen. Grote lappen papier vol met lijnen, maten, dwarsdoorsneden en voor- en zijaanzichten. De lijnen staan er als vanzelfsprekend, maar dat zijn ze niet. Al is het ook weer niet zo dat je er naar hartenlust mee kunt schuiven. De keuken valt niet te verplaatsen, net zomin als de trap. Maar zonder al te veel rommel te maken, heb ik al wel de badkamer verlengd en verbreed. Ook heb ik een binnenwand gesloopt en zo van twee vertrekken een hele ruime slaapkamer gemaakt. Zonder vuile handen te maken.

Die actie levert nog geld op ook, want een niet te bouwen muur hoeft ook niet te worden betaald. Dat scheelt. Denk je. Maar het omgekeerde is waar. Want het weglaten van een muur levert een paar honderd euro op, wat niets is in vergelijking met het verschuiven van een paar binnenwanden. Het is hogere wiskunde. Gooi het maar in mijn pet. Wat ik wel snap is dat er flink wordt gerekend. En zo zie je het huis snel duizenden euro’s duurder worden.

Dat gebeurt zeker als je het op voorhand uitbouwt. Uitbouwen? Nu al? Ik ben niet wijs, dacht ik in het begin. Maar als de eerste emotie is gezakt, realiseer ik me een ding: als je zoiets ooit wilt, is nu het moment. Zeker bij een milieuwoning vol met ingewikkelde systemen zoals een laag temperatuur vloerverwarming en gebalanceerde ventilatie met warmte terugwinning. Een erkertje van de firma ’glas in kunststof’ doet dat systeem enorm geweld aan. En daar koop je geen energiewoning voor. Bovendien kost het achteraf veel meer dan tijdens de bouw.

Je kunt het ook gewoon laten zitten, flitst de volgende gedachte door het hoofd. Het scheelt duizenden euro’s, die je aan iets anders kunt uitgeven. Of helemaal niet. Niet al het geld hoeft te rollen. En wat moet je nu toch met al die ruimte? Ik kwam er niet uit en ging vragen. Aan de makelaar, vrienden, de aannemer, bouwkundigen. Ze reageren allemaal hetzelfde: mijn eerste afweging klopt als een bus. Bovendien laat meer kuub inhoud de huizenwaarde stijgen. En de gedachte aan een tuingerichte serre doet me glimlachen. Zwoele zomeravonden met de krant of boek op schoot, kijkend naar een vijver in de tuin en genietend van de laatste zonnestralen. Het duurt een week en de knop is om. En ik denk: wat is verbouwen toch ontzettend leuk.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.