De bouwvak is een mooie tijd om alles eens rustig op een rijtje te zetten. Elke dag om een hoekje kijken heeft nu toch geen zin. Natuurlijk gunnen we de vaklui hun vakantie, maar waarom moeten ze uitgerekend nu weg? Ze waren juist zo lekker bezig. Toch, het zij ze van harte gegund. Vier weken ‘rust’ kan eigenlijk helemaal geen kwaad. Want het is een mooi moment om een paar knopen definitief door te hakken en te bezien wat er nog moet gebeuren. Veel, dat staat vast. Maar we hebben ook al een boel gedaan.

De keuken is besteld. Na enige twijfel over de keuze van de vloer en een extra rondje langs importeurs in Utrecht en Echt, zijn we daar, na een paar maanden oriënteren, vragen en vergelijken uit: leisteen. In het vierkant; 50 x 50 centimeter; geen 60 x 60, niet strokend, geen wisselende lengtes. Het is dat we geen nationale driekleur hebben liggen, maar anders had die afgelopen week vast en zeker staan wapperen. Want: de badkamer is klaar. Op papier, dat wel, maar we dachten even dat het nooit meer goed zou komen.

De door de adviseur voorgestelde wandtegels verschilden namelijk zoveel in dikte, dat de aannemer ons waarschuwde. “Het is jullie keuze, maar ik vind het niet mooi”, liet hij weten. Nooit bij stil gestaan, maar hij had alle gelijk van de wereld. Dus: opnieuw op zoek, winkels langs en brochures opslaan. Weer twijfelen, glimlachend concluderen dat we nog steeds dezelfde smaak hebben en een compromis vinden tussen betaalbaar en mooi. Het zijn weliswaar andere, maar nog strakkere tegels geworden.

Een bijkomstigheid: zolang je kunt wijzigen, blijf je dat ook tot vervelens toe doen. Zullen we dan toch maar niet?. En jawel hoor. Op het laatste moment hebben we zelfs nog het toilet gewijzigd: past beter bij de wastafel. We lachen er zelf ook maar om. Een bijpassende spiegel met verlichting bleek uiteindelijk ook te bestaan. Alleen de exacte plaats van de vijf inbouwspots is nog een openstaande vraag. Maar met een heel eenvoudig antwoord. De tekening ligt al klaar.

Wat rest nog? Als het om boodschappen zou gaan, hebben we een flinke stationwagen nodig om ze te vervoeren. We doen een gooi: de laatste puntjes meerwerk, vloeren van de eerste en tweede verdieping, keuze van kleuren, zonwering, wandafwerking en gordijnen. Niet onbelangrijk: na al dat kiezen en winkelen, moeten we de nodige plooien in de begroting gladstrijken. Een kleinigheidje hou je altijd. En dan staan we nog maar even niet stil bij de tuin. We weten het: pas op dat het geen sluitpost wordt, is ons vaker voorgehouden. Dít advies slaan we voor de verandering wél in de wind. Het is voor latere zorg. Nu is het bouwvak. Als we het over mochten doen, zouden we dan weer kiezen voor nieuwbouw? Zeker wel. Deel een van het avontuur is achter de rug. We hadden het niet willen missen.