Wat kwam deze uitdaging toch als geroepen. Al langer probeer ik meer calorieën te verstoken. Want ik ben echt te weinig on the move. Mijn hypermoderne smartwatch wrijft me dat dan ook regelmatig onder mijn neus. Vooral op de dagen dat ik niet sport. Dus riep ik vorige week aan de redactietafel iets te enthousiast dat ik wel 40 dagen wil stoppen met te weinig bewegen. Wat is nou een half uurtje per dag? Toch?

Met net zulk enthousiasme voeg ik de volgende dag direct de daad bij het woord. Een makkie, want ik heb nota bene een vrije dag, plenty of time en nog lekker weer ook. Onder het motto: als je iets doet, dan doe je het goed, kom ik op het idee om er een filmpje van te maken. Leuk om elke wandeling in hooguit anderhalve minuut te vangen. Bovendien is het filmen een stok achter de deur. Want mijn volgers op Twitter en Facebook kunnen direct zien of ik goed bezig ben of dreig af te haken.

En zo begin ik, enthousiast als een jonge hond. Het was dag 1, een vrijdag, ik was vrij en had ’s avonds ook nog eens een concert van mijn favoriete band Toto op het programma. Dus oordoppen in en wandelen maar. Met een big smile stap ik fier door de buurt waar ik woon. Niemand onderweg die in de gaten heeft dat ik ben begonnen aan mijn strijd. Mijn persoonlijke oorlog tegen te weinig bewegen. Na een dik half uur stappen, leg ik met mijn iPhone mijn trots over mijn prestatie vast. Piece of cake natuurlijk, roep ik ’s avonds overmoedig tegen mijn vrouw. “Goed bezig, hou het vol”, moedigt ze me aan.

De reacties op het filmpje zijn niet minder enthousiast. Spontaan bieden mensen uit allerlei hoeken en windstreken me aan om met hun hond te gaan lopen. Een goede stimulans, ik zal zeker een keer gebruik maken van het aanbod.

De volgende dagen blijkt dat ik er moeite voor moet gaan doen om dat half uurtje bewegen een vaste plek in mijn dagritme te geven. Dag twee bijvoorbeeld zit tjokvol leuke privé-afspraken. Gelukkig dat vrienden van ons mijn persoonlijke strijd sportief opvatten. Ze hijsen de kids op een fiets en in een wandelwagen en wandelen spontaan met me mee. Ik breek zelfs een record: 47 minuten aan de wandel.

Maar het valt niet mee. Zo is er elke dag wel iets waar ik me achter zou kunnen verschuilen: regen, wind, kou, geen zin, zit zo lekker te werken etc. etc. Maar elke keer hou ik me maar voor dat het gezond is en dat ik er uiteindelijk fitter van word.

Maar eerlijk is eerlijk: elke keer weer merk ik hoe fijn het is om een frisse neus te halen. Zeker als de zon schijnt en je over het strand loopt. Even je hoofd legen, even aan wat anders denken en even de benen strekken. En ja, mijn smartwatch geeft me zelfs medailles: omdat ik meer dan eens mijn dagelijkse bewegingsdoelen haal. Het moet niet gekker worden.