De laatste dagen van de reis door Maleisië zijn ronduit relaxed. Snorkelen, zonnen, zwemmen en lekker eten. Maar we merken al snel dat we geen echte strandmensen zijn. Eén dag ontvluchten we het resort en gaan we snorkelen en op de laatste dag pakken we een taxi en laten we ons voor omgerekend 50 euro een halve dag rondrijden door Terengganu; even wat struinen over lokale markten en we bezoeken twee mooie moskees.

Maleisië is geen moslimland, maar de islam is er wel de belangrijkste godsdienst. Er zijn veel moskeeën, veel vrouwen dragen een hoofddoek, regelmatig klinkt de roep om gebed door de straten en tijdens de ramadan sluiten veel winkels ‘s middags de deuren. Dit alles maakt reizen zo ongelofelijk boeiend: je komt in aanraking met andere culturen, gewoontes en levensstijlen. Maleisië is een mooi land met prachtige regenwouden, dieren, flora en fauna. Het is die combinatie die je na zo’n vakantie zoveel rijker maakt.

Reizen door Maleisië is op zich al een avontuur. In de jungle kom je alleen met een boot; en het autorijden is een verhaal apart. Het is niet het links rijden dat het zo spannend maakt. Het zijn de brommers op de snelweg, de smalle bergwegen met oneindig veel haarspeldbochten en de verkeersregels die soms massaal aan de laars worden gelapt. De maximumsnelheid van 110 is voor de één reden om 70 te rijden en voor de ander om met 200 over de baan te vliegen. Links en rechts inhalen kan allemaal. Kijk niet vreemd op als een opgevoerde brommer je probeert in te halen. Gaat het hem niet snel genoeg, dan wringt zo’n knalpot zich rustig tussen het verkeer door. Parkeren langs de weg is natuurlijk ook geen probleem, want er moet wel eten op de plank komen. Dat de weg wordt versperd is een kleinigheid. Schrik niet als je op het platteland moet laveren tussen brommers, koeien en geiten. Soms schiet er een aap of grote hagedis over de weg en moet je vol in de ankers.

Inmiddels zijn we weer thuis en hebben we behalve onze mooie herinneringen ook een kleine 2000 foto’s en bijna vijf uur HD-film. De komende weken selecteren we foto’s voor een fotoboek. Van alle filmfragmenten maken we weer een vakantiefilm, net als met de vorige reizen. Wat blijft is de herinnering aan een prachtreis; genoeg ervaringen om weer even op te teren.