Dat gezicht vergeet ik nooit meer. Even weet ik niet wat er gaat gebeuren. Of de verkoopster begint te gieren van het lachen of ze overgiet me met pek en veren en smijt me de zaak uit. De eenvoudige vraag die ik haar heb gesteld, verrast haar volkomen. Een bestekbakje? Je ziet ze ze denken. Stapt die snuiter onze keukenzaak binnen voor een simpel bestekbakje? Dat kan niet waar zijn. Even vragen of ik het wel goed heb verstaan. “Pardon, een bestekbakje?”

Het antwoord was niet in het Frans: die verkopen we niet los. U kunt beter eens kijken bij Leen Bakker. Een nieuwsgierige blik langs de opgestelde keukens leert dat ze allemaal laden hebben met handige opbergsystemen voor messen, vorken en lepels. Ze zijn in alle soorten en maten verkrijgbaar, staat in catalogi. “Maar niet los”, laat de dame nog eens weten.

Het is een paar jaar geleden, maar ik ben het voorval niet vergeten. De Goese keukenzaak zit er nog steeds, maar ik zet er geen stap meer binnen. Nooit meer. Wie het kleine niet eert is het grote niet weert, denk ik dan maar simpel. Veel ondernemers zullen het nooit leren. Diezelfde jongeman die toen vroeg om dat eenvoudige bestekbakje, zoekt nu een keuken voor een nieuw huis. En die kwast heeft inmiddels noten op zijn zang, dus er valt wat aan die snoeshaan te verdienen. Maar deze ondernemer kan naar mijn centen fluiten. Een Middelburgse collega snapt wel hoe dat werkt. Een maand of twee geleden. Of de duvel ermee speelt. Gebogen over een eerste schets van onze nieuwe keuken, stapt een mijnheer de winkel binnen. De verkoper van de eenmanszaak verexcuseert zich en vraagt of hij de man kan helpen. Een bestekbakje? Natuurlijk mijnheer, en hij handelt het gesprek kennelijk naar volle tevredenheid van de heer af. “Kijk, zo werkt het”, zegt de verkoper vergenoegd een minuut of vijf later.

“Nu is het iets simpels als een bestekbakje. Maar de volgende keer gaat het om een nieuwe keuken en dan hoop ik dat hij even aan me denkt.”

Een feest van herkenning; zonder dat ik ook maar iets over mijn voorval bij zijn collega had verteld. Uiteraard vertel ik daarna het verhaal in geuren en kleuren. Deze ondernemer snapt het. En ja, misschien is die keuken iets duurder dan bij die Goese winkel. Maar alleen al met die ene uitspraak wint de man mijn vertrouwen. Monden vol hebben ondernemers het over service, maar zo weinig die het ook verlenen, bedenk ik mij. “Nadat de keuken is geplaatst, kom ik zelf ook nog kijken. Ben toch benieuwd hoe die staat”, laat de keukenman aan het eind van het gesprek weten.

Een week later tekenen we voor zijn keuken. Inclusief besteklade.