Verhuizen is plannen. Je kunt er eigenlijk niet vroeg genoeg mee beginnen. Beter alles op een rij, dan straks in de stress te schieten. De eerste verhuisdozen staan, weliswaar nog ingeklapt, al klaar. Regelmatig lopen we door het huis; kijken en snuffelen rond en denken: het valt allemaal best mee. Want als alles zo in de kasten staat, lijkt het niet veel. Het is schijn, we weten het nog van de vorige verhuizingen. Trek een willekeurige kastdeur open en de denkbeeldige verhuisdoos is zo gevuld.

Laatjes zijn ook van die rare dingen. Die prop je vol met spullen waarvan je denkt: toch maar even bewaren, misschien heb ik er nog eens wat aan. Het lijkt weinig, maar o wee als je ze uitmest. Sommige dozen zijn sinds de vorige verhuizing nooit open geweest. Die oude schoolschriften bijvoorbeeld gaan gewoon weer keurig mee en verhuizen van zolder naar zolder. Maar dit keer doen we het wel anders. In plaats van familie en vrienden te charteren, schakelen we een verhuizer in. Scheelt een hoop gesjouw. Bovendien hoeven we het bed en de kledingkast niet zelf uit elkaar te halen.

Maar voordat we überhaupt kunnen verhuizen moet er nog wel het nodige gebeuren. Het heeft geen zin om ons allebei over de kling te jagen. Dus de woon-, slaap- en studeerkamer moeten klaar zijn. De rest zien we wel. Maar ook dan komt er nog genoeg op je af. Verhalen van collega’s zijn bovendien heel bemoedigend. ’Wacht maar af’, waarschuwen ze. ’Ze zeggen wel dat ze alleen de plafonds spuiten, maar voordat jij kunt gaan behangen, zul je alle muren eerst met een plamuurmes moeten nalopen. Want ze spuiten echt alles mee’.

Langzaam zie je de bui groeien. En, oh ja, wat doen we met de oprit, de voortuin, de schutting? Wie moet weten dat we verhuizen; waar willen we behangen en schilderen, weten we al wat we voor de ramen willen, zijn er nog hulptroepen nodig en wanneer dan? Om ons hoofd niet te verliezen en overzicht te krijgen en te houden, zijn we deze week begonnen met het maken van een heuse planning. Van elke ruimte beschrijven we wat er moet worden gedaan en wanneer. Want als we de sleutels in de week voor kerst krijgen – en dat is nog steeds de bedoeling – dan gaat het daarna razendsnel.

Dezelfde week nog gaat in de woonkamer de vloer er in. Na de kerstmaaltijd trekken we ons werkkloffie aan, behangen we de slaapkamer en kwasten we de bijkeuken en studeerkamer. Coax-telefoon en speakerkabels moeten worden getrokken, hangende wandkasten geplaatst, gordijnen opgehangen. De lijst is inmiddels flink lang. Maar één ding weten we zeker. Wat er ook gebeurt, na een dag hard werken ploffen we neer in het bad. Dát onthouden we wel en hoeven we niet op het lijstje te zetten.