Onder de pannen
Bij het bouwen van een woning komt veel kijken. In de Goese wijk Ouverture wordt gewerkt aan het project Luminoso; twaalf vrijstaande energiezuinige huizen. Verslaggever en toekomstige bewoner Jeffrey Kutterink schrijft wekelijks over zijn ervaringen.
Voor het eerst hebben we door ons nieuwe slaapkamerraam gekeken. Midden op straat nog wel. Onwezenlijker kan het niet. Het is al raar genoeg om je huis in onderdelen op een vrachtwagen te zien staan. Nog gekker is het om het in krap twee dagen te zien verrijzen. Luminoso is dan ook een voorbeeld van geprefabriceerd bouwen. Lego voor gevorderden. Al is Creatief met Beton misschien beter op zijn plaats. Waar bouwvakkers elders nog blokken kalkzandsteen stapelen en lijmen, steken ze hier haken door ogen. Een hijskraan pikt de in de fabriek gegoten wanden op en takelt ze naar de bouwplaats. De medewerkers van het bouwbedrijf geleiden de muren naar de juiste plek en lassen ze met stalen plaatjes aan elkaar. Een kind kan de was doen, zo lijkt het. Staat er een bouwlaag, dan gaan er vloerdelen bovenop, gevolgd door een nieuwe verdieping. Voor leken als we zijn, is het een boeiend tafereel. De daken moeten nog even wachten. Die steken een eind over en zouden nu de steigers van de metselaars in de weg liggen.
Twaalf karkassen in drie weken tijd. Elke dag gaan we even langs. Want drie keer knipperen met de ogen en er staat weer een huis, lijkt het wel. Eén voordeel van prefab is ons duidelijk: het bouwen gaat razendsnel. De elementen zijn in de fabriek in mallen gegoten, wat de kwaliteit ten goede moet komen. De uitsparingen voor stopcontacten, leidingen en ramen zitten direct op de goede plek. Dat is ook het nadeel van prefab, want je moet praten als brugman om extra uitsparingen in de wanden te krijgen. Elke afwijking kost immers geld en de aannemer staat maar weinig veranderingen toe.
Voordelen of niet, vooralsnog ziet ons nieuwe huis er niet uit. De garage volgt pas later, waardoor het bouwwerk iel toont. Het dak ontbreekt en deuren en ramen zijn slechts grote gaten. Niet gek ver van de voordeur steekt een grote pijp uit de vloer: daar komt het toilet te hangen. Een halve meter verder steekt een bundel kleinere leidingen naar boven: de meterkast. En op de plek waar straks de deurbel en de buitenlampen moeten komen, bungelen nu armetierig gele pvc-buisjes naar buiten. De asgrauwe kleur van beton maakt het er bovendien niet vrolijker op. Hoewel we ons nauwelijks kunnen voorstellen dat we er volgend jaar om deze tijd wonen, begint het huis eindelijk te leven. Zeker nu metselaars volop stenen stapelen. Ineens krijgen die grauwe skeletten door de rode en grijze handgebakken bakstenen smoel.
Voor het eerst is het geen computertekening meer op de kaft van een brochure.
0 reacties