Het kost even moeite om geen kreet te slaken. Voor het eerst mogen we dan eindelijk naar boven. Als een kat in een vreemd pakhuis lopen we rond over de eerste en tweede verdieping. Die platte tweedimensionale bouwtekening wordt nu werkelijkheid. Gek waar je dan ook allemaal op let. Het is niet het allerbelangrijkst, maar nu springt het uitzicht voor het eerst in het oog. Voor en deels aan de zijkant een boomgaard, achter de tuin. Tegen de verwachting in zijn de bomen voor het huis een stuk hoger. Zelfs vanaf de tweede is er met moeite overheen te turen. Dat valt mee. Geen mensen die het eten van het bord kijken. Plezierig. Rondlopend valt iets op: er staan overal rode lijnen op de vloer. Lang nadenken is natuurlijk niet nodig om te zien dat het gaat om de aftekening van de binnenmuren.

Nu gaat het echt dagen; dus hier is de deur naar de slaapkamer. Ik stap denkbeeldig naar binnen. Zie in gedachten het bed staan en de kast. Tegelijkertijd doemen tal van vragen in me op. Waar kunnen we boekenplanken hangen, waar zetten we een spiegel neer, wat hangen we precies voor de ramen? Dat laatste wordt nog een leuke; door naar binnen draaiende ramen zal het niet eenvoudig zijn iets in de kozijnen te hangen.

Zorgvuldig mijd ik de lijnen. Ik stap via de overloop door naar de badkamer. Typisch, die is in mijn verbeelding groter. Grappig dat het toilet, de douchebak en het bad keurig staan ingetekend. Met de bouwtekening voor ogen zie ik wel dat het klopt. Dat idee verandert straks nog wel als de muren er echt staan. De rest is wel wat ik er me van had voorgesteld. Kamer voor kamer loop ik door. Hier komt het bureau, daar de boekenkasten. Ik raak in gedachten verzeild. Zonder dat ik het merk ben ik de ruimtes waar de muren nog niet eens van staan al aan het indelen.

Voordat we er ook maar iets in kunnen zetten, moet er nog wel wat op de vloer. De ideeën die we hebben met linoleum probeer ik me voor te stellen. De kleur op de overloop laten we speels doorlopen in de kamers. Maar het is moeilijk om in gedachten snel te kunnen schakelen als alles wat je nu ziet slechts grijs beton is. Dat moet in elk geval een stuk fleuriger worden. Hoewel we niet te veel kleuren willen gebruiken, want dat maakt het snel te bont. We kiezen daarom voor hooguit een paar basiskleuren. Ik loop naar de tweede verdieping en zie dat het schuine dak minder laag begint dan dat ik me had voorgesteld. Veel praktische ruimte dus. Vooral handig op de bergzolder en in de technische ruimte, waarin straks de zonneboiler en wasmachine komen te staan. Werkelijk waanzinnig. Binnen het half uur borrelen tal van nieuwe ideeën boven. Daar kunnen we dat neerzetten en in die hoek kunnen we dat kwijt. Eindelijk kunnen we echt praktisch aan de slag met de inrichting.