Een kleine 21 jaar geleden zag ik hem voor het eerst live rocken. In de Rotterdamse Ahoy, als gitarist en zanger van de Amerikaanse band Toto. Het was de Kingdom of Desire tour, vlak na het overlijden van drummer Jeff Porcaro. Sindsdien heb ik Lukather met Toto of solo al een keer of negen live zien spelen. Een gitaarvirtuoos en absolute perfectionist, die naar verluid tamelijk knorrig kan zijn als het hem niet zint. Niets van enig chagrijn in Paradiso vanavond. Sterker: hij bouwt er een groot feest.

Cliché of niet, maar hij speelt het dak ervan af. Als een ervaren piloot vliegt hij door 35 jaar rockmuziek en langs een roerig leven vol diepte- en hoogtepunten. Niet zo vreemd dat er dan ook veel nummers van zijn laatste solo-album Transition op de setlist staan. Want juist op dat album staat hij stil bij al zijn sores. Waar velen zijn platen te glad en te gepolijst vinden klinken, is het optreden dat zeker niet. Van begin tot het eind klinkt het hard, rauw en wordt veel geïmproviseerd. Naast de 55-jarige Amerikaan spelen ervaren vakmensen als het muzikantenechtpaar Renee Jones (bas) en Steve Weingart (Keyboards) een hoofdrol. Dat Lukather tijdens zijn optreden niet altijd de volle aandacht heeft voor de zang is hem vergeven.

Hoogtepunten wat mij betreft: Song for Jeff, Darkness in My World en Right the Wrong. Met Never Enough nam Lukather alvast een voorschot op zijn volgende Nederlandse optreden. Want op 8 juni speelt Toto in ZIggo Dome, en ook dan ben ik er weer bij.

Setlist Paradiso / 26 maart 2013

  1. Judgement Day
  2. 2. Creep Motel
  3. Brody’s
  4. Freedom
  5. Song for Jeff
  6. Transition
  7. Jammin’ With Jesus
  8. Darkness in My World
  9. Broken Machine
  10. The Pump
  11. Right the Wrong
  12. Hero With a 1000 Eyes
  13. Never Enough  (Toto song)

 

Recenie van NU.nl / 27-03-2013

Met zijn laatste album Transition begint Toto-gitarist Steve Lukather aan een nieuw en gezonder leven. En met die levenslust en enthousiasme betoverde hij dinsdag Paradiso in Amsterdam.

Lukather en Nederland. Het heeft iets magisch. Met Toto had hij hier zijn eerste echte hit te pakken (Hold The Line) en tegenwoordig brengt een Nederlands platenlabel zijn solowerk uit. De gitarist liet dan ook via verschillende sociale media weten er veel zin in te hebben om weer terug te keren naar de lage landen. En die werklust wordt beloond door een gemêleerd en enthousiast publiek in Paradiso. Daar komt nog eens bij dat Lukather uit een diep dal is gekomen. In interviews en concerten schaamt hij zich niet om dat zo nu en dan nog eens uit te leggen.

Dat riekt misschien naar verkooppraat, maar de eerlijkheid in de ogen van Lukather weet je altijd weer te overtuigen. Meteen bij de opening Judgement Day, van zijn nieuwe plaat Transition, zingt het publiek hartstochtelijk mee. “Wow, what a response”, roept hij verrast. De set staat dan ook meteen als een huis, mede door een strakke band. Het meest in het oog springende bandlid is de ontzettend stoere Renee Jones. Met een brede en aanstekelijke glimlach speelt en danst ze de hele set door en verraste ze ook nog eens door een flinke stem op te zetten in Jammin’ With Jesus. Daarmee wordt Jones met gemak publiekslieveling van de overwegend mannen in de zaal. Dat Lukather daarentegen niet zo goed bij stem is en te twijfelend zingt, wordt hem door het spetterend gitaarspel en enthousiasme vergeven. Bij de solo-optredens van Lukather gaat het ventieltje altijd wat losser.

Met Toto speelt hij iedere avond keurig de set af, inclusief de geplande improvisaties, maar wanneer hij zelf de hoofdrol heeft, gaan alle registers open. En daar geniet hij zichtbaar van. Met Song For Jeff wordt even stil gestaan bij de Porcaro-familie (Jeff Porcaro overleed in de jaren negentig en Mike Porcaro is ernstig ziek). Tijdens de finale van dit instrumentaaltje werden de glas-in-loodramen van Paradiso verlicht. Een adembenemend moment waarbij veel bezoekers zelf lijken terug te denken aan overleden vrienden en familie. Lukather gunt het publiek echter geen rust. Want los van dit emotionele moment knalt en spettert het gedurende 2 uur, waarbij hij het improviseren niet schuwt. Tegelijkertijd weet hij het wel spannend te houden en daaruit blijkt maar weer wat zijn muzikale handtekening al jaren is; freaken met beleid. Ook van Toto komt een nummer voorbij, dat warm wordt ontvangen door Paradiso. Dit keer niet de vanzelfsprekende hit, maar Never Enough van het album Kingdom Of Desire.

Doordat Lukather is opgekrabbeld uit een verleden van drank en drugs kent de show een enorm positieve sfeer. Daardoor lijkt het wel alsof enkele nummers van het vorige album, zoals Darkness In My World, niet uit de verf komen. Lukather wil gewoon een feestje bouwen en het leven vieren. Een nieuw leven. Daar is hij met vlag en wimpel in geslaagd.

Door: NU.nl/Tim op het Broek