Konbanwa… Hier althans. Een week in Japan en tot nu toe kan ik het maar in een woord (samen)vatten: indrukwekkend. Deze keer even kort waar we zijn en daarna sta ik wat langer stil bij een paar dingen die opvallen.
Vanuit Kyoto zijn Annemarie Brandt en ik via Osaka naar mount Koya gereisd. Daar hebben we verschillende tempels en een zeer grote begraafplaats bezocht. Overnacht hebben we bij die monniken in de Kongobuji temple. Een bijzondere ervaring, zeker om het ochtendgebed mee te maken (zes uur). Ook deze keer op een futon geslapen. Gisteren (vrijdag) hebben we doorgebracht in Osaka en onder andere in Den den town geweest (gebied vol met de nieuwste snufjes en games) en over de stad gekeken op de Umeda-skybuilding (140m hoog).
Vandaag zijn we met de Shinkansen (hogesnelheidstrein) naar Hiroshima gesneld. Tja, het atomic bomb monument is zeer indrukwekkend. Morgen (zondag) reizen we door naar Miyajima, een eiland voor de kust.
We zien zo veel en doen zoveel indrukken op dat het nauwelijks te bevatten is. We houden het allemaal in een notitieboekje bij, want het lijkt nu al of we weken weg zijn. Wat ons wel opvalt is dat wij – Hollanders – toch eigenlijk een onbeschoft volkje zijn. Mijn Belgische vrienden moeten zelf maar bepalen of ze zich aangesproken voelen… In Japan ga je voor alles keurig in de rij staan. Of het nu voor de kassa is, of voor de bus, trein, ticketautomaat of restaurant, je wacht op je beurt. Te allen tijde. Voorpiepen en ikke, ikke, ikke, de rest kan… doen ze hier niet aan. Een verademing. Stap je uit de trein, dan wacht iedereen die de trein in wil keurig totdat iedereen eruit is. Moet je ‘s ochtends in Holland de trein eens proberen uit te stappen. Voor je het weet word je om er gelopen.
Waar je ook komt, iedereen zegt vriendelijk gedag. Pure beleefdheid.
En ja, we hebben de reis weliswaar voorbereid, maar regelmatig staan we op een plattegrond te turen waar we naar toe moeten. Want vrijwel alles staat in het Japans aangegeven… Die tekens hebben we nog niet onder de knie… geen punt. Ook al spreken ze hier maar drie woorden Engels, ze vragen je vriendelijk of ze je kunnen helpen. Weten ze het niet, dan vragen ze het zelf even na. En sommige zeggen dan vervolgens niet alleen waar je naar toe moet, maar lopen mee en zetten je bij wijze van spreken voor de deur af. Ook al moeten ze er flink voor omlopen. Diezelfde hulpvaardigheid en vriendelijkheid maak je mee als je even niet meer weet hoe je een ticket voor bus, tram of trein moet kopen. Er zijn verschillende aanbieders van openbaar vervoer met ieder eigen systemen.
Bijna alles, zelfs een kassabon, wordt met twee handen overhandigd. Uit respect voor de ander, is het de bedoeling dat je het ook met twee handen aanpakt. Handen veeg je schoon, met speciale doekjes die altijd worden bijgeleverd. En Japanners zijn enorm van de hygiene. Straten zijn spik en span. Wel een totaal andere beleving dan bijvoorbeeld Indonesië, waar ze het prachtige land verzieken met enorme hopen vuil, waar en zover je maar kijken kunt. In Japan zie je niets op straat. Ook staan er lang niet overal prullenbakken. Nee, je neemt je eigen troep mee totdat je het weg kunt gooien. En dan smijt je niet alles in dezelfde bak, nee, ze doen hier aan afvalscheiding. Dus (pet)flessen gaan in een aparte bak, kranten en tijdschriften in een andere, net als restafval.
Het zijn zomaar wat voorbeelden. Maar zo kan ik nog wel even doorgaan.
Oh ja… Poepen moet je ook in Japan nog steeds zelf doen. Maar… daarmee houdt het zo’n beetje wel op. Hoewel wc’s geen handjes hebben, zijn vele voorzien van zoveel electronica dat je het wc-papier rustig kunt laten hangen. Het begint – hoe kan het ook anders – met een voorverwarmde toiletbril. Bij sommige zelfs in verschillende temperaturen in te stellen. Na het doen van een grote boodschap gaan we hier natuurlijk niet aan de slag met papier. Kom zeg. Op het bedieningspaneel tip je de knop wassen in. Warm water spoelt alles keurig schoon. De kracht van de straal is – vanzelfsprekend – traploos regelbaar. Eenmaal fris en fruitig hijs je natuurlijk niet zomaar je broek omhoog… eerst even alles netjes drogen. Daarvoor raak je de knop met het droogsymbooltje aan. En…. een heuse föhn voor het achterwerk gaat keurig aan de slag. De dames hebben nog een aparte knop. Zij kunnen ook na het doen van een kleine boodschap de onderkant hygiënisch laten schoonspoelen en drogen.
Opstaan moet je zelf doen en de toiletbril sluit je ook nog handmatig. Schrik niet: een enkele pot is al doorontwikkeld en begint al met een voorprogramma zodra je gaat zitten…. De eerste keer sla je direct op de stop-knop, maar eenmaal gewend laat je het apparaat rustig zijn werk doen…. De volgende stap: besturing met een iPhone? Wie weet. We gaan het meemaken.
Mata aimashoo
