Met 13,4 miljoen inwoners is Tokyo wat je zegt geen klein dorp. En met dik 30 miljoen mensen in een straal van 50 kilometer kun je wel zeggen dat er leven in de brouwerij is. En dat doet deze wereldstad dan ook op en top: leven. 24 uur per dag. Waar je ook bent, er zijn altijd mensen. Veel mensen. En toch doet het minder gehaast aan dan bijvoorbeeld Amsterdam. Natuurlijk, er zijn ook hier mensen die echt in a hurry zijn. En hufters zijn er ook. Maar niet veel. Wat zo opvalt is, net als in heel Japan, de beschaafdheid. Mensen wachten in rijen op hun beurt, zijn extreem vriendelijk. En oh, wat heb ik al wat gebaald dat ik geen Japans spreek. Want mensen willen graag een praatje maken, maar ja…. Oprecht geïnteresseerd zijn ze.
Tokyo, een stad met 23 wijken en met minstens evenveel gezichten. Wat te denken van de enorme wolkenkrabbers in Shinjuku, de jongerencultuur in Shibuya (let wel: een wijkje met 800.000 inwoners; meer nog dan in heel Amsterdam) of de “posh upper end” winkelwijk Ginza. Overal doe je steeds weer andere indrukken op. Ik moet alles nog laten bezinken. Want als ik dit schrijf borrelen direct allerlei herinneringen op. Zo van: weet je nog de opening van het befaamde warenhuis Mitsukoshi? Een compleet ritueel. Of het gesprek met die Deen in de prachtige Apple-store. Hij heeft eerst in Australië in de Apple-winkel gewerkt en doet dat nu voor minstens een jaar in Tokyo. Zijn verhaal ging erover dat zeer hoge eisen worden gesteld aan winkelpersoneel. Over hoe klanten benaderd, aangesproken en behandeld moeten worden. Die manier van denken, de hele houding kennen wij totaal niet.
Tientallen kilometers hebben we in de afgelopen dagen gelopen. In prachtig weer: graad of 35 overdag, graad of dertig om een uur of elf ‘s avonds. We hebben enorm veel gezien en veel meegekregen van de verscheidenheid van cultuur en mensen in deze metropool. Enorm veel. Teveel om nu op te noemen. Ik plak er zo maar wat iPhone-kiekjes bij. Later zal ik hier nog een foto-album plaatsen met de spiegelreflex-foto’s. We hadden nog zoveel meer willen zien, maar helaas, de tijd is op. De rugzakken hebben we net gepakt en morgen vliegen we naar Amsterdam. Wat een ongelofelijk indrukwekkende reis door een stukje van een nog indrukwekkender land… Zoals ik eerder al zei: het gaat nog weken duren voor alle indrukken zijn verwerkt. Maar het uitzoeken van de paar duizend foto’s en paar uur film zullen daarbij vast helpen.
